相信在大家初学泰语的时候，很多教科书上都会介绍泰语是属于哪个语系的，因为这对初学者来说非常重要，了解泰语所属的语系，就对泰语大致的语言特征会比较了解。国内很多学者都认为泰语是归属于汉藏语系傣泰语支的，还有很多国外学者认为像泰语、傣语、壮语等等的语言应该是独立的语族。关于泰语语系的学术争论到现在也没有尘埃落定。

ปัญหาเกี่ยวกับ “คนไท” ดูจะทำให้เกิดการถกเถียงในทุกแวดวงวิชาการ นอกจากคำถามยอดนิยมว่า “คนไทยมาจากไหน?” แล้ว เรื่องของ “ภาษาไทย” ก็เป็นปัญหาถกเถียงในประเด็นที่ว่า ภาษาไทยจัดอยู่ในตระกูลใดกันแน่?
台语族 人的问题在每个学术界都产生了很大的争论，包括大家都很熟知的问题：“泰族人来自哪里？”还有关于泰语的争论，那就是“泰语到底属于哪个语族？”

“เดิมนั้น นักภาษาศาสตร์บางท่านจัดให้ภาษาไทยอยู่ในกลุ่มตระกูลภาษาจีน-ทิเบต หรือ Sino-Tibetan” ศาสตราจารย์ ดร.ประเสริฐ ณ นคร อธิบาย แล้วบอกต่อไปอีกว่า
“以前，有 些语言学家将泰语划分在汉藏语系。”Prasoet Na Nakhon教授解释到：

“แต่ว่านักภาษาศาสตร์บางท่านก็บอกว่า ที่ไปจัดอย่างนั้นก็เพราะเหตุว่ามันมีเสียงวรรณยุกต์ ภาษาจีนนี่มันมีเสียงวรรณยุกต์ แต่ว่ามีเพียง ๓ เสียง ของไทยเรามี ๕ เสียงในภาคกลางนะครับ ปักษ์ใต้และอีสานมี ๗ เสียง ทีนี้ฝรั่งได้ยินเสียงวรรณยุกต์เหล่านั้น ก็รู้สึกว่าภาษาไทยนี่มันเป็นจีนเสียยิ่งกว่าจีนเองเสียอีก เพราะจีนมีแค่ ๓ วรรณยุกต์เท่านั้น ก็เลยจับเอาภาษาไทยไปไว้ในตระกูลจีน-ทิเบต”
“但是有些语言学家指出，之所以划分在汉藏语系是因为泰语像中文一样有声调划分，但是汉语的声调只有3个（ps：按照原文翻译，可能和大家的常识有出入，大家常规理解汉语应该有4个声调），泰语中部方言有5个声调，南部方言和东北方言有7个声调，西方人听到会觉得这简直比中文还要中文，因为中文只有三个声调，所以把有着更多声调的泰语放在汉藏语系中。”

ต่อมาทฤษฎีดังกล่าวก็ถูกคัดค้าน พร้อมกับนำเสนอทฤษฎีใหม่โดยลูส เบเนดิกส์ ว่า ภาษาไทยจัดอยู่ในตระกูลภาษาไท-กะได ซึ่งกลุ่มคนที่พูดภาษาตระกูลนี้แพร่กระจายอยู่ทางตอนใต้ของจีน จนถึงแคว้นอัสสัมของอินเดีย และกระจายลงไปทางใต้จนถึงอินโดนีเซีย ซึ่งแม้จะมีผู้ที่สนใจเชื่อถือ แต่กลับไม่ได้รับการยอมรับจากนักภาษาศาสตร์ ด้วยเหตุผลที่ว่าผู้ตั้งทฤษฎีเป็นนักมานุษยวิทย ไม่ใช่นักภาษาศาสตร์ และวิธีการในการศึกษาก็ไม่ใช่วิธีการที่ถูกต้อง
后来，上述的理论也被反驳，鲁思·本尼迪克特也带来了新的理论，认为泰语应该被划分在侗台语系，说侗台语系语言的人散布在中国南部一直到印度的阿萨姆邦，南部深入至印度尼西亚。这个理论虽然有人支持，但是却没有得到语言学家们的认可，认为理论是有人类学家提出的，而不是语言学家，研究的方法也是不正确 的。

“ที่ว่า ไท-กะได-อินโดนีเซีย ก็เป็นเพราะเบเนดิกส์เป็นคนตั้งสมมติฐานขึ้นมา แต่ว่าเบเนดิกส์ไม่ได้เป็นนักภาษาศาสตร์ เพราะฉะนั้นเมื่อมีการประชุมภาษาศาสตร์ที่อเมริกา แคนาดา อะไรแบบนี้ ก็เกือบจะเป็นเอกฉันท์ว่าใช้ไม่ได้ เพราะว่ามันมีเรื่องสีเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย พวกนักภาษาศาสตร์ก็บอกว่า นี่มันเป็นนักมานุษยวิทยา จะไปรู้เรื่องอะไร เพียงแต่เข้าใจทฤษฎีของภาษาศาสตร์ก็ไม่เข้าใจแล้ว จะบังอาจมาตั้งทฤษฎี เขาก็เลยไม่ยอมรับ” ศาสตราจารย์ ดร.ประเสริฐ กล่าว
“之所以叫做侗台语系，是因为本尼迪克特创立了假说，但是她本人不是语言学家，所以在美国、加拿大等召开语言学会议的时候，基本达成一致这个理论无用，认 为这了理论参杂了人种。这些语言学家认为，这是人类学研究，能懂什么呢？语言学理论都理解不了，还来创立理论，无法接受。”Prasoet Na Nakhon教授讲到。

ทั้งนี้ มีสาเหตุมาจากวิธีการศึกษาของเบเนดิกส์ที่ศึกษาเปรียบเทียบจากคำในปัจจุบัน ต่างจากวิธีการของนักภาษาศาสตร์
总之，本尼迪 克特采用的当今词汇比较的研究方法和语言学家使用的方法是不一样的。

“เขาก็มีคำอยู่หลายคำที่เอามาเปรียบเทียบ อย่าง ตาย ก็เป็น ปตาย กู เป็น อกู เขามีคำอยู่หลายคำ” ศาสตราจารย์ ดร.ประเสริฐอธิบาย “แต่ว่านักภาษาศาสตร์ส่วนใหญ่ไม่รับ เขาก็บอกว่ามันไม่ใช่วิธีการทางภาษาศาสตร์ที่เขาจะทำ ทางภาษาศาสตร์เขาจะต้องสานคำกลับไป จากภาษาถิ่นตางๆ เขาจะสานกลับไปว่าภาษาไทยใน พ.ศ. ๑๒๐๐ นั้น ควรจะมีพยัญชนะอะไรบ้าง มีเสียงสระอะไรบ้าง ซึ่งเป็นเสียงดั้งเดิม โดยสานคำจากภาษาถิ่นต่างๆ ค่อยๆ สานกลับไปจนกระทั่งเป็นภาษาดั่งเดิมเมื่อ พ.ศ. ๑๒๐๐ ก็ให้มาเลเซียสานกลับไป อินโดนีเซียสานกลับไป ฟิลิปปินส์กลับไป แล้วจึงจะเอาภาษาเมื่อ ๑,๒๐๐ ปีมาเทียบกัน แต่เดี๋ยวนี้ที่เบเนดิกส์ทำ เอาคำในภาษาปัจจุบัน เช่น ตาย ปตาย กู อกู นี่เขาบอกว่ามันไม่ถูกหลัก เพราะว่าอาจจะเป็นว่าเดิมไม่เหมือนกัน แล้วมันกลายมาเหมือนกันทีหลัง เพราะฉะนั้นวิธีการที่ถูกต้องจะต้องสานคำกลับไป ส่วนใหญ่เขาถึงไม่เชื่อถือ เพราะภาษาศาสตร์เขาต้องสานคำกลับไป ให้เก่าที่สุด ถ้าไปถึง Proto thai เมื่อ ๒,๐๐๐ ปีมาแล้วได้ยิ่งดี”
“她也例举了很多词汇的对比，例如ตาย和ปตาย，กู和อกู，”Prasoet Na Nakhon教授讲说：“大部分的语言学家不接受，他们认为这不是语言学家研究的方法，语言学的研究方法一定要将各地方言词汇溯源，要追溯到公元657年的台语，有什么辅音，有哪些元音，这些都是原始的语音，从方言的词汇慢慢往回追溯，直到 公元657年的原始语言，马来语的也要追溯，印尼语的也要追溯，菲律宾语的也要追溯，然后拿来比较，但是本尼迪克特的方法是用当今的词汇进行比较，这是不符合规则的，这些词以前可能是不一样的，是在后来才变成一样的，所以正确的方法应该是对词汇进行溯源。大部分语言学家不信任她的方法，因为语言学家要追溯到最早的时候，如果能追溯到2000多年前的原始语当中去最好。”

“แต่อย่างไรก็ดี ก็ยังมีนักภาษาศาสตร์อีกหลายคนที่ชอบทฤษฎีของ ไท-กะได-อินโดนีเซีย ที่บอกว่า ภาษาไทย และอินโดนีเซีย รวมทั้งมาเลย์ และฟิลิปปินส์นั้นเป็นภาษาเดียวกัน แต่ว่าเขาก็ไม่รับว่ามันมาจากทางใต้ตามที่ลูส เบเนดิกส์ เสนอ ว่าจากเส้นศูนย์สูตรขึ้นไปจนกระทั่งไปถึงเมืองจีน นักภาษาศาสตร์เขาไม่รับ แต่เขารับว่าอาจจะมีไท-กะได-อินโดนีเซีย เป็นตระกูลภาษาที่มันเกี่ยวเนื่องกันเท่านั้นเอง”ศาสตราจารย์ ดร.ประเสริฐอธิบายสรุป
“但无论如何，还有很多位语言学家赞同本尼迪克特的理论，即泰语、印尼语，包括马来语和菲律宾语，都是同种语言，但是他们不接受本尼迪克特 提出的赤道一直到中国的语言片区范围，他们认为只有侗台语印尼语才是有关联的语言。”Prasoet Na Nakhon教授总结到。

ด้วยปัญหาที่สลับซับซ้อนเช่นนี้ การระบุว่าภาษาไทยจัดอยู่ในกลุ่มตระกูลภาษาใด จึงยังไม่มีข้อสรุปชัดเจน ศาสตราจารย์ ดร. ประเสริฐ กล่าวว่า “มันรวมเข้าที่ไหนก็ไม่ได้ เพราะงั้นก็จะมีคนว่าเอาไปรวมกับโพลีนีเซียน ไปรวมกับออสเตรเลียอะไรก็ไปกันใหญ่ ต่างคนต่างก็ยังไม่มีเหตุผลเรื่องนี้เพราะงั้นภาษาไทยก็เป็นตระกูลที่แยกออกมาจากภาษาอื่น ไม่เกี่ยวกัน”
正是由于这样复杂的情况，泰语属于哪个语系还尚未有明确的答案，Prasoet Na Nakhon教授解释说：“无论怎么进行归类也不行，所以有人说划分到波利尼西亚语、澳洲语系当中，所有人都没有自己划分充分的理由，泰语就还是要被划分在一个独立于其他语言的语系中。”

 

希望今天的文章能让你对泰语有更深的认识。

 

声明：本文由沪江泰语编译整理，素材来自silpa-mag，未经允许不得转载。如有不妥，敬请指正。