ห้างสรรพสินคาเย็นฉ่ำกว้างขวาง น้าฏาพาเดินมาจากบ้านกลางเมือง สินค้าสารพัดชนิดเชิญชวนให้เลือกซื้อ กะทิเดินชมอย่างเพลินตาจนเสียงใครคนหนึ่งร้องทักน้าฎา
“น้องฎา แหม…ดีใจจังที่ได้เจอ” ผู้หญิงรุ่นราวคราวเดียวกับแม่ จูงมือเด็กหญิงวัยไล่เลี่ยกับกะทิปราดเข้ามาใกล้แทบจะจับน้าฎาเขย่า สายตามองมาที่กะทิ พร้อมคำถามเสียงดังฟังชัดว่า “ลูกสาวภัทรใช่ไหม ต๊าย หน้าตา น่าเอ็นดู เคยเห็นสมัยตัวแค่นี้เอง” คนพูดทำมือประกอบดูจากระดับความสูง กะทิคงต้องไม่เกินสามขวบแน่ๆ
เสียงสนทนาถามตอบดูจะต่อเนื่องยึดยาวจนกว่าผู้ถามจะสิ้นสงสัย เด็กหญิงที่ผู้เป็นแม่เรียก “น้องพิ้งค์” เริ่มหน้างอและดึงมือ “หม่าม้า”ให้ออกเดินไปยังจุดหมาย กะทิรู้สึกถูกชะตากับพิ้งค์ จึงส่งยิ้มไปให้ อีกฝ่ายทำหน้านิ่งๆ ตอบกลับมา แต่วี่แววอารมณ์เสียบนใบหน้าดูจะจางลงเล็กน้อย
“จริงสิ ชวนกะทิไปด้วยดีกว่า มีมุมศิลปะข้างบนให้เด็กประดิษฐ์ของ ไปด้วยกันไหมจ๊ะ”

中文详解：

购物商场里既宽敞又凉爽，帕舅舅从曼谷城里的家步行到这里。满满当当的商品很诱人，似乎是在诱惑着你把它们都买回家。佳媞边走边欣赏，感觉挺陶醉，直到某人和帕舅舅打招呼的声音忽然打断了这份陶醉。
“帕……真是高兴能遇到你呢！”那是一个和妈妈年龄相仿的女人，牵着一个和佳媞年龄差不多的小女孩。那个女人抓住帕舅舅的手一个劲儿地摇，当她的目光落在佳媞身上的同时，一个响当当的问题也给扔了出来：“这是帕塔拉的女儿吧？天呐，长得还真是可爱呢，之前见到她时才这么大一点儿。”说着，她用手比拟出一个高度。这么看来，那时候佳媞一定不超过三岁。
对话的声响看来是不会在那个女人完完全全搞清楚整件事情的来龙去脉之前停歇。被妈妈称作“小萍”的那个小女孩开始板着脸，不停拉扯着妈妈的手试图向她们的目的地继续前行。冥冥之中，佳媞感觉自己和这个叫萍的小女孩有着相似的命运，于是她对萍微笑。可萍却几乎没什么表示，但她脸上的坏心情看上去还是多多少少被冲淡了一些。
“真的，叫上佳媞一起去好一些。有一个专为孩子设立的艺术角，可以让他们在那里制作一些东西。一起去吗？”

 点击查看更多此系列文章>>