绝症、车祸、失忆曾经被奉为韩剧的三大金准则，只要遵循这三大原则，就能让剧情跌宕起伏抓马不断。那泰国的狗血电视剧呢？它们有没有什么吸引观众的黄金准则呢？其实还真的有，今天我们就来看看，泰国狗血电视剧中的十大黄金准则，看看哪部剧最符合！

“ละครน้ำเน่า” อาจเป็นคำนิยามที่เหมารวมผลผลิตอย่างหนึ่งในโลกบันเทิงที่ได้รับความนิยมอย่างมากจากคนทุกกลุ่ม ในบริบทด้านระยะเวลา วลีนี้อาจไม่สะท้อนลักษณะของละครในยุคหลังได้แล้ว ดังเห็นได้ว่า ผลงานถูกพัฒนาอย่างต่อเนื่อง แต่ต้องยอมรับว่า ในยุคหนึ่งคำนี้ถูกใช้อธิบายละครทีวีไปเสียได้
“狗血剧”（泰语称为“臭水剧”）是一种娱乐产品的统称，它在某个时间段内深受各个群体的喜爱，这个短语已经不能反映后来的一些电视剧作品的特点了，可以看到，影视作品不断 发展，但是也不得不承认，这个词可以代替某个时代的电视剧作品。

“น้ำเน่าก็คือน้ำที่หยุดนิ่ง หยุดนานเข้าก็ไม่ยอมไหลไปไหน ชาชินกับความสงบปลอดภัย ยินดีกับความจำเจซ้ำซาก เป็นน้ำที่ไม่ยอมผจญภัย ไม่แสวงหา ไม่รู้สึกรู้สากับโลกภายนอกที่เปลี่ยนแปลง นานเข้า ‘น้ำ’ ก็ไม่เป็นน้ำอีกต่อไป แม้เมื่อ ‘เน่า’ ก็ยังเข้าใจว่าตนยังเป็นน้ำ ทั้งที่กลายเป็นโคลนตมไปแล้ว…”
“臭水是死水，长期停滞不能流动，沉迷于安逸寂静，喜欢不停重复，不愿意冒险，不再追寻，对变化的外部世界毫无反应，时间久了水就不再是水，即使是臭了也还觉得自己 是水，但实际上早就变成了烂泥了…”

เมื่อคำนี้ถือกำเนิดแล้ว น่าคิดว่าหากจะนิยามผลงานเรื่องหนึ่งว่าเป็น “ละครน้ำเน่า” ต้องมีองค์ประกอบอะไรบ้าง ในประเด็นนี้ สุรพงษ์ พินิจค้า ได้เขียนบทความลงนิตยสารศิลปวัฒนธรรม ปีที่ 21 ฉบับที่ 12 เดือนตุลาคม พ.ศ. 2543 เรื่อง “บัญญัติสิบละครน้ำเน่า”
当这个词产 生之后，如果一部电视剧要被称为“狗血剧”，那它应当有什么元素呢？关于这个，Surapong Pinijkar在《文化艺术》杂志2000年10月12版中写了一篇《狗血剧十大原则》的文章。

รายละเอียดโดยคร่าวของแต่ละประการมีดังนี้
各条原 则的详细内容如下：

บังเอิญพบกัน
偶然 遇到

“ความบังเอิญ” เป็นสิ่งที่สามารถหยิบมานำเสนอได้ แต่ควรจะเสนออย่างมีสติ ไม่ดูถูกสติปัญญาคนดู นำเสนอไปตามปกติวิสัยของความบังเอิญ ที่อาจจะหรือน่าจะเกิดขึ้นได้ในบางสถานการณ์ ไม่ใช่ใช้เป็นทางออกในการเล่าเรื่องอย่างมักง่ายและไร้สติปัญญา
偶遇是可以使用的 桥段，但是必须得有脑子，而不是去侮辱观众的智商，偶遇可能会在某些场合和情况下发生，而不是把它当作一种毫无智商的简单叙事方法。

หนึ่งเด้ง…ตัวอิจฉามากินข้าวในร้านอาหาร บังเอิญมาเจอพระเอกกับนางเอกในร้านเดียวกัน ทั้งที่อยู่กันคนละเขต กทม. อย่างนี้เขาเรียกว่าหนึ่งเด้ง… บางทีก็พบกันที่ศูนย์การค้าเดียวกัน วันเดียวกัน ร้านเดียวกัน เวลาเดียวกัน ตามแต่อัธยาศัยของความบังเอิญ! สองเด้ง…ขับรถมาเจอกันตรงไฟแดงพอดี นอกจากมาที่ไฟแดงเดียวกัน ในเวลาเดียวกัน ยังทะลึ่งมาจอดข้าง ๆ กัน และเปิดกระจกให้เห็นกันอีก สามเด้ง…นางเอกถูกฉุดเข้าโรงแรมม่านรูด ‘บังเอิญ มีคนรู้จักก็เข้ามาใช้บริการโรงแรมเดียวกัน เวลาเดียวกัน และยังมาใช้บริการห้องข้าง ๆ ติดกันอีก ทำให้นางเอกถูกช่วยเหลือไว้ได้ จึงเกิดต่อสู้กัน ระหว่างนั้นนางเอกก็วิ่งหนีออกมาหน้าโรงแรม ก็คือ ‘บังเอิญ’ วิ่งมาพบกับพระเอกซึ่งขับรถผ่านมาตรงนั้นพอดี
第一波，爱嫉妒的女二来餐厅吃饭，刚好遇到男主和女主在同一家餐厅，尽管他们住在曼谷不同的区，有时候在同一家购物中心遇到，同一天、同一家店、同一时间，按照偶遇的套路。第二波，开车刚好在红绿灯处遇到，除了在同一个红绿灯之外，还在同一时间，而且还刚好停在一起，一打开窗户就看到了。第三波，女主被带到酒店钟点房，“刚好”有认识的人 在同一天住在这家酒店，而且刚好还住在隔壁的房间，使得女主被成功救下，发生打斗，在这期间女主刚好逃出酒店，又“刚好”地碰到到刚好开车经过该酒店的男主。

 

ช่างฝันคิดในใจ
内心容 易臆想

อันนี้ถือเป็นธรรมเนียมละครโทรทัศน์ ต้องมีคิดในใจ ก็ไม่ทราบว่าทำไมเหมือนกัน พระเอกคิดในใจออกมาดัง ๆ ตัดภาพไปที่นางเอกก็กำลังคิดในใจเหมือนกัน ตัดภาพไปอีก ตัวอิจฉาก็กำลังคิดในใจ ขอให้สังเกต ถ้าตัวละครเดิน ๆ อยู่ หยุดเดินเมื่อไหร่ เสียงคิดในใจจะออกมาทันที อีกหน่อยก็คิดในใจคุยกันซะเลย
这是电视剧的套路，必须要不停臆想，也不知道为什么会这样，男主思考得很大声，画面切到女主的时候也在思考，画面再切到坏女二的时候她竟然也在思考，好好观察下， 如果角色正在行走，突然停下来了，内心思考的声音就会紧跟着出来，一会是不是还要在心里聊天？

 

คนใช้คุยกัน
佣 人聊天

นี่เป็นการเล่าเรื่องแบบ Pattern ที่เจริญรอยตามกันมา บทบาทคนใช้หรือ ‘อีแจ๋ว’ มีไว้สำหรับใช้ในกรณี ‘คนเขียนบท’ ไม่รู้จะเล่าเรื่องยังไง ก็ใช้วิธีที่เรียกว่า ‘คนใช้คุยกัน’ ถือเป็นบุคคลที่สาม ที่บอกคนดูว่าใครเป็นคนดี ใครเป็นคนเลว ใครกำลังคิดอะไร กับใคร อย่างไร ถ้าเห็นฉากในครัว เห็นคนใช้กำลังวิพากษ์วิจารณ์เจ้านายก็ให้ตั้งใจฟัง
这是用得非常多的 套路，佣人的作用就是在编剧不知道应该怎么叙述的时候，就让佣人们过来聊天，他们作为局外的第三人，来说明谁是好人谁是坏人，谁正在想什么，和谁，怎么样。如果看到了佣人们正在厨房里对主人家评头论足的话，要认真听！

 

คู่ขวัญแม่ลูก
母女 “情深”

นี่คือ Stock Character ตัวละครก็คือ ‘แม่’ ที่ให้ท้าย ‘ลูกสาว’ ให้ไปตามจีบพระเอก เพื่อหวังมรดก อะไรทำนองนี้ ตัวละคร ‘แม่ลูกคู่ขวัญ’ นับเป็นน้ำเน่านิ่งอีกแบบที่ยังเห็นกันอยู่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการแสดงออกของตัวละครก็ถอดแบบกันเป็นมาตรฐานที่เหมือนกันทุกเรื่อง ต่างกันที่ใครจะมารับบทเท่านั้น เหมือนมีท่ารำ ท่าเต้นกำหนดไว้ โดยไม่ต้องใช้ความคิดสร้างสรรค์ใดอีกต่อไป
这是固定的角色，为了 财产让女儿去追求男主这种形式也还是存在的，尤其是不管是哪部剧演出来的都是一个样子，只不过是不同的演员来演，就好像是规定好的舞蹈动作一样，完全不用任何多余的创意。

 

ถูกแอบฟังแต่มองไม่เห็น
被偷听但是 看不到

สูตรนี้อันที่จริงก็ไม่หนักหนานัก เพียงแต่มันน่ารำคาญ บทบาทการแอบฟังมีให้เห็นเสมอ ๆ ในละครพวกนี้ แต่บางครั้งดูไปก็เหมือนลิเกไม่มีผิด บางทีคนแอบฟังยืนหัวโด่อยู่ตำตา แต่ไอ้คนถูกแอบกลับมองไม่เห็น เล่าความลับจนหมดเปลือก
这个套路其实没有多严重，只是有些讨厌，这类剧中偷听的桥段经常发生，但有的时候就像是梨伽戏里的偷听一样，偷听的人都把头伸到眼前了，但是被偷听的人反倒看不见，把秘密全 说出来了。

 

คิดไม่เป็นจึงพูดคนเดียว
不会思考只能 喃喃自语

ไอ้เรื่องคิดในใจยังพอรับกันได้ แต่ไอ้เรื่องให้ตัวละครยืนพูดนั่งพูดอยู่คนเดียวเป็นตุเป็นตะนี่ซิ ยิ่งกว่านั้นเมื่อลองจับใจความในสิ่งที่พูดคนเดียวออกมานั้น มันมีความจำเป็นใดหรือไม่ บางครั้งก็แทบไม่มีอะไรเป็นสาระ เพียงแต่ย้ำความรู้สึกของตัวละคร ซึ่งหลายต่อหลายครั้งก็ไม่เห็นความจำเป็นใดใด วิธีการดังกล่าว ในลิเก หรือแม้ในละครของโลกที่เป็นแบบแผนมาตั้งแต่โบราณ เขาใช้กันมาก่อน เรียกว่า ‘โซลิลโลควี’ (Soliloquy) เรียกให้ง่าย ๆ ก็คือ ‘ป้องปากพูดกับคนดู’
在心里不断思考的还勉强能接受，但是站那坐那自言自语绝对不能理解，当去看他们在说的内容的时候，看看是不是有什么必要，但有时候真的是毫无意义，就是在不停强调角色的感受， 其实很多次都没必要那样做。这种形式在梨伽戏中用到叫做“Soliloquy”说得简单点就是“独白”。

 

ชอบกราดเกรี้ยวเอาตอนกินข้าว
吃饭的时候 总爱大发火

กล่าวกันว่าฉากบังคับของละครโทรทัศน์คือ ‘ฉากกินข้าว’ ผู้กำกับละครจะเชี่ยวชาญฉากนี้มาก นอกจาก Blocking ตัวละครง่ายแล้ว ยังประหยัดทั้งเวลา ประหยัดทั้งความคิด ข้อสังเกต คือ กินข้าวพร้อมหน้ากันทีไร เป็นต้องมีการกระแหนะกระแหนกันของคู่กรณีไปซะทุกที บางครั้งไม่เป็นอันกิน ทะเลาะเยาะเย้ย ดูหมิ่น เหยียดหยันกันตลอดมื้อค่ำ
这些电视剧必 须要出现的场景就是吃饭，导演们很擅长拍这样的场景，除了能够很好的划分角色，而且还能节省时间、节省脑力，需要注意的是，每次吃饭的时候必须要开撕，一整顿饭期间都充斥着讥笑、瞧不起和贬低。

 

โอ้…พระเจ้า! ปลอมตัวแต่จำไม่ได้
哦，天呐！乔装 打扮但是认不出来

อันนี้ไม่ขอพูดมาก เชื่อเหอะ โผล่มาเรื่อย ๆ แหละ คอยดู ไอ้ชนิดนางเอกปลอมตัวเป็นผู้ชาย แต่มนุษย์รอบข้างไม่มีใครรู้เลยสักคน ที่ไม่พูดมากก็เพราะเค้าเมาท์กันทั้งเมือง มีพวกเดียวที่ไม่รู้ตัวก็คือพวกทำละครกับคนเขียนบท
这 个就不多说了，相信我，一直在不断的出现，等着看吧，女主角乔装成男人，但是周围的人全然不知，全城的人都在议论，只有一部分人看不出来，那就是制作团队和编剧。

 

นางวายร้ายชอบใช้เสียงแหลม
坏女二声音 非常尖细

นี่ก็ Shock Character ที่งมงายกันเป็นแบบแผนเสียแล้ว ถึงกับการคัดเลือกตัวนางมารร้ายมีการทดสอบเสียงกรี๊ดกันเลยทีเดียว นักแสดงคนใดที่ขาดคุณสมบัติเสียงหวีดแหลม เป็นอันต้องจบชีวิตการการแสดงในบทที่ว่าไปเลย บทบาทอันลึกซึ้งนี้จะพบกันในฉากนางมารร้ายมาพบปะทะคารมกับนางเอก ด่ากันด้วยโวหารยอกย้อนส่อความนัย จนที่สุดนางเอกก็เถียงชนะแล้วเดินจากไป นางมารร้ายเถียงไม่ออก เริ่มมีอาการตัวสั่นแล้วตามมาด้วยเสียงหวีดร้อง แบบที่ว่าเป็นที่ภูมิอกภูมิใจของทีมงานละครที่สามารถสร้างสรรค์ฉากนี้ขึ้นมาได้
这也是固定角 色，已经成为必选项了，估计选择女二的时候都会专门测试尖叫声，哪个女演员没有这种像哨子一样尖细的声音一定演不了女二。这个重要角色会出现在和女主遇到，吵来吵去最后女主获胜离开，女二吵不赢就开始浑身颤抖发出尖叫，制作团队能够有这样的创作实属不易。

 

และของแถมที่ขาดไม่ได้…นางเอกท้องต้องอ้วก!
最不能缺 少的附赠品…女主怀孕必须呕吐

เราเชื่อว่าผู้หญิงในโลกนี้ไม่ว่าชาติใด เวลาท้องก็ท้องเหมือนกันหมด อาการแพ้ท้องก็ย่อมจะคล้าย ๆ กัน มีอาการอ้วกเป็นพื้นฐาน แต่เวลาดูหนังฝรั่งหรือหนังอื่นใด เวลาจะเล่าเรื่องว่านางเอกไปทำงามหน้าท้องมาแล้วนะ ไม่เห็นเขาจะต้องอ้วกให้ดู แต่ถ้าเป็นการเล่าเรื่องแบบเป็นนิสัยของคนเขียนบท คนทำละครมักสรุปเอาเองว่า ต้องอ้วกเท่านั้น คนจึงจะเข้าใจ และยึดเป็นมาตรฐานอันถูกต้อง กะอีแค่จะบอกว่านางเอกท้องแล้วนะ มีวิธีการที่แยบยลมากมายที่จะเล่าเรื่อง แต่ก็ยังเชื่อในสูตรสำเร็จที่ใช้กันมาไม่ต่ำกว่าห้าสิบปี ถึงกับมีการว่ากันว่า นางเอกละครไทยต้องอ้วกเป็นทุกคน
我们相信， 这个世界上的女性，不管来自哪个国家，怀孕都是一样的，妊娠反应也都是很类似的，最基本的就是孕吐，但是看老外的影视剧就发现他们的女主好像不一定要吐，如果是按照编剧的风格来写，孕妇就必须要吐，人们才能知道她是怀孕了，即使有一百种方法，但仍然在用这个用了五十多年的套路，泰国的女主角必须要呕吐！

คุณผู้อ่านก็พิจารณากันเองเถิดว่าละครไทยนั้นยังน้ำเน่าอยู่หรือไม่ หรือเป็นน้ำสะอาดใสเหมือนไหลมาจากน้ำตก หรืออาจเป็นโคลนตมไปแล้วอย่างที่ สุรพงษ์ พินิจเค้า กล่าวไว้จริง ๆ ?
读者们可以自己评价泰国的电视剧到底狗血不狗血，或者它们是脱离了狗血剧的清流，又或者是像上面这位作者讲的一样已经成了烂泥。

 

你最先想到哪部泰剧了呢？还有哪些你觉得狗血的剧情，说出来一起开心一下啦！

 

声明：本文由沪江泰语编译整理，素材来自silpa-mag，未经允许不得转载。如有不妥，敬请指正。