期待夏天的小伙伴肯定很期待榴莲，吃上一口软软糯糯的榴莲，幸福指数绝对狂飙，身在泰国的小伙伴们更是太有口福了，还可以去很多地方享受榴莲自助，但是你知道吗？泰国人吃榴莲其实已经好几百年了哦！究竟有多少渊源呢？今天就带大家去看看！

（音频-可在沪江泰语公众号上收听）
朗读：（泰）ศิริวัช หวังสม

ความดีงามของฤดูร้อนอย่างหนึ่งก็คือ มีผลไม้หลายชนิดให้เลือกกิน ตั้งแต่มะม่วง, ทุเรียน, เงาะ, มังคุด, ลำใย ฯลฯ แต่ที่ถือว่า “แรง” ทั้งเรื่องราคา, กลิ่น คงต้องยกให้ “ทุเรียน”
夏天非常美好的一件事就是有各种各样的水果可供我们选择，比如芒果、榴莲、红毛丹、山竹、龙眼等等，但是价格、味道最烈的一种水果，可能非榴莲莫属了。

ทุเรียนเป็นผลไม้ที่เป็นที่รู้จักและบริโภคในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้มาตั้งแต่ยุคก่อนประวัติศาสตร์ แต่ในโลกตะวันตกนั้น ทุเรียนกลับเป็นที่รู้จักมาเพียงระยะเวลา 600 ปีที่ผ่านมา โดยครั้งแรกสุดชาวยุโรปรู้จักทุเรียนจากบันทึกของนิกโกเลาะ ดา กอนตี (Niccolò Da Conti) ที่เดินทางท่องเที่ยวไปในภูมิภาคดังกล่าว ในช่วงระยะเวลาคริสต์ศตวรรษที่ 15
在东南 亚，榴莲在历史上就是从古至今都是大家非常熟知并且大量食用的水果，但是在西方，榴莲在大约600年前才被发现，欧洲人第一次知道榴莲是从尼科洛·达·康提在15世纪东南亚的游记上发现的。

ในเมืองไทย คนไทยกินทุเรียนกันมานาน อย่างน้อยที่สุดก็ตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยา โดยมีบันทึกของ ลาลูแบร์ ราชทูตจากฝรั่งเศส เป็นหลักฐาน เขาเขียนถึงทุเรียนไว้ตอนหนึ่งว่า
在泰国，泰国人很久 之前就开始食用榴莲了，最晚也是从阿瑜陀耶时期开始了，法国使者拉鲁贝儿的记载证明了这一点，他有一段写到榴莲：

“ผล Durion ในภาษาสยามว่า ทุเรียน (Tourien) เป็นผลไม้ที่มีผู้ชอบบริโภคกันมากในชมพูทวีป แต่ข้าพเจ้ารู้สึกว่าทนไม่ไหวเพราะกลิ่นอันเลวร้ายของมัน ผลไม้ชนิดนี้มีขนาดเท่าๆ กับแตงไทยของเราหุ้มด้วยเปลือกมีหนามเหมือน ผลเซท์นัท (châtaigne) มีพูหลายพูเหมือนขนุน แต่ใหญ่ขนาดเท่าไข่ไก่ เป็นเนื้อผลไม้ที่เขาใช้บริโภคกัน ข้างในมีเมล็ดอีกเมล็ดหนึ่ง ในทุเรียนผลหนึ่งยิ่งมีจํานวนพูน้อยลงเท่าใด ก็จะยิ่งมีรสชาติดีมากขึ้นเท่านั้น แต่ไม่มีน้อยกว่า 3 พูเลย”
“榴莲果，暹罗话叫做Tourien，在大印度地区广泛食用，但是我认为味道刺鼻难闻非常难以忍受，这种水果大小和甜瓜类似，外面包裹着像板栗外壳的尖刺，像木菠萝一样多棱，但是大小类似鸡蛋，食用果肉，果肉内部有核。榴莲棱越少，味道就越好，但是至少要有3个棱。”

ส่วนการแพร่กระจายพันธุ์ของทุเรียนในสมัยธนบุรีถึงรัตนโกสินทร์นั้น สารานุกรมฉบับเยาวชน บันทึกไว้ว่า
曼谷时期榴莲的普及在 青年百科全书中记录到：

“พระยาแพทย์พงศาวิสุทธาธิบดี (สุ่น สุนทรเวช) ได้กล่าวถึงการแพร่กระจายพันธุ์ของทุเรียน จากจังหวัดนครศรีธรรมราช มายังกรุงเทพฯ ตั้งแต่ประมาณ พ.ศ. 2318 และมีการทำสวนทุเรียนในตำบลบางกร่าง ในคลองบางกอกน้อยตอนใน มาตั้งแต่ พ.ศ. 2397 ในระยะต้น เป็นการขยายพันธุ์ด้วยเมล็ด และพัฒนามาเป็นการปลูกด้วยกิ่งตอน จากพันธุ์ดี 3 พันธุ์ คือ อีบาตร ทองสุก และการะเกด”
“Phraya Phaet Phongsawisutthathibodee提到了榴莲的普及传播，在大约1775年从洛坤府来到了曼谷，1854年在曼谷Bangkok Noi运河内侧开始有榴莲种植园，通过种子开始传 播榴莲，然后开始用植株培育，一共有三个品种，分别是E-bat、Thongsuk和Karagate。”

แต่ชาวสวนจำนวนหนึ่งก็พบปัญหาว่าไม่สามารถหากิ่งตอนจากพันธุ์ดีได้ จึงต้องขยายพันธุ์ด้วยเมล็ดมาตั้งแต่ พ.ศ. 2397 จนกระทั่งก่อนเกิดน้ำท่วมใหญ่ใน พ.ศ. 2485 รวมระยะเวลากว่า 80 ปี ทำให้เกิดทุเรียนพันธุ์ลูกผสมจำนวนมาก และมีการขยายพันธุ์ปลูกในที่ต่างๆ
但是一部分园农也 发现不能用植株培育榴莲的问题，所以在1854年至1942年间的80多年一直都用种子种植，出现了很多杂交品种的榴莲，种植榴莲也是遍地开花。

เมื่อเกิดน้ำท่วมใหญ่ใน พ.ศ. 2485 ทุเรียนหลายสายพันธุ์ ในเขตจังหวัดนนทบุรี และธนบุรีสูญหาย เพราะสวนล่ม บางสวนที่รอดจากน้ำท่วมกลายเป็นแหล่งพันธุ์ แต่เนื่องจากการขยายพันธุ์ปลูก ทำได้ไม่รวดเร็วพอ เกษตรกรจึงต้องใช้เมล็ดเป็นพันธุ์ปลูก ทำให้ได้ทุเรียนพันธุ์ลูกผสมเพิ่มเติม
在1942年大洪灾之 后，很多在暖武里府和吞武里府的榴莲品种就因为被淹没而绝迹了，有些果园逃过水灾，于是成了榴莲的来源地，因为榴莲的培育时间很慢不够迅速，农民不得不用种子进行种植，这样能够增加榴莲的产量。

คาดว่า “ทุเรียน” คงเป็นผลที่ได้รับความนิยมมาก “วชิรญาณวิเศษ” จึงเตือนให้ระมัดระวัง “การเรอ” หลังจากกินทุเรียนไว้
榴莲应该非常受欢迎，所以古书 《Wachirayanwiset》中所以有提到在吃完榴莲要小心打嗝的问题：

“ประการหนึ่ง ควรที่ไทยผู้ดีจะรวังตนจงหนัก ในเวลาที่เข้าไปอยู่ในพวกผู้ดี ห้ามอย่าให้เรอส่งกลิ่นอาหารซึ่งได้บริโภค โดยถือว่าโอชารส แต่เป็นที่รังเกียจแก่ท่านผู้อื่น เช่นกระเทียมดองหรือทุเรียนเป็นต้นนั้นจงกวดขัน ถ้าเวลามีกิจจะเข้าไปในที่ประชุม ก็ควรจะงดเว้นเสียไม่บริโภค หรือชำระอย่าให้มีกลิ่นฟุ้งไปให้ปรากฎแก่มหาชนได้”
“有一点，需要让泰国人 格外注意，有身份的人吃东西的时候不能让自己食物的味道让他人厌恶，比如吃腌蒜或者榴莲等食物，如果有事情需要到人多的地方，也应该避免吃这些东西或者清洗干净不让这些东西的味道弥散。”

ถึงวันนี้ “ทุเรียน” ที่คนส่วนใหญ่กินและคุ้นเคยมักเป็น หมอนทอง, ชะนี และก้านยาว ทว่า เรายังมีทุเรียนรสดี, เนื้อละเอียด, กลิ่นหอมชวนกินอีกหลายชนิด แต่มีขายน้อยหรือไม่มีขายเลย เพราะไม่ค่อยรู้จักขายยาก, มีผลผลิตน้อยไม่พอส่งมาขายในตลาดขนาดใหญ่ ฯลฯ
到今天，大部分人  吃到的和熟悉的榴莲都是金枕榴莲、差尼榴莲和长柄榴莲，但实际上我们还有好多品种的榴莲也是肉质细腻味佳、非常诱人的，只是卖的很少或者没有卖的，因为大家都不熟悉很难卖，产量也不足以送到更大的市场。

 

过去的这个夏天你吃到榴莲了吗？

 

声明：本文由沪江泰语编译整理，素材来自silpa-mag，未经允许不得转载。如有不妥，敬请指正。