说到印度电影的代表作，可能很多人都会想到《三傻大闹宝莱坞》，其实很多人不知道，泰国也有这么一部很类似的文学作品，小说中的主人公经常以诙谐幽默的行为让读者捧腹大笑，另外还有着很深的讽刺意味，有条件的小伙伴千万不要错过这么一部经典的文学作品哦！

（音频-可在沪江泰语公众号上收听）
朗读：（泰）ฟ้าใส

หากพูดถึงหัสนิยายของไทยแล้วน้อยคนนักที่จะไม่รู้จัก “สามเกลอ” ซึ่งเป็นชุดนิยายขบขันที่มีความเป็นอมตะอ่านกี่ครั้งก็หัวร่องอหงายไปกับพฤติกรรมสุดเพี้ยนของตัวละครในเรื่อง ความทะลึ่งตึงตัง และอีกสารพัดความห่ามล้วนสร้างสีสันและความขบขันให้กับผู้อ่านทุกยุคทุกสมัย นอกจากนี้ในความขบขันของนิยายชุดสามเกลอยังเต็มไปด้วยการเสียดสีสังคมไทยอย่างแสบสันอีกด้วย
如果说到泰国的搞笑小说，很少有人不知道《三傻》这一部非常搞笑的小说，非常经典，不管读几次都会因为小说中主人公不寻常的举动而大笑，小说里主人公愣头青的无脑搞 笑给几代读者带去了很多欢笑。另外，除了三傻的搞笑之外，这部小说还严厉地讽刺了当时的泰国社会。

สามเกลอเป็นผลงานของ ป.อินทรปาลิต ที่ตีพิมพ์อย่างต่อเนื่องตั้งแต่ปี 2482-2511 มีมากกว่าพันตอนและยังถูกจัดให้เป็นหนังสือดี 100 เล่มที่คนไทยควรอ่าน เนื้อหาของแต่ละตอนนั้นเป็นเรื่องของพฤติกรรมของตัวละครสำคัญๆ ที่มีความเพี้ยนและทะลึ่งตึงตังตลอดทั้งเรื่อง บางตอนมีลักษณะของการเสียดสีสังคมหรือเสียดสีบุคคลสำคัญอยู่ด้วย นอกจากนี้นิยายชุดสามเกลทอยังเป็นวรรณกรรมที่บันทึกสภาพบ้านเมืองและสังคมไทยอีกด้วย ดังนั้น สามเกลอจึงภาพสะท้อนสังคมไทยได้เป็นอย่างดี
《三傻》是Por Intharapalit在1939-1968年期间出版的小说作品，共有超过1000个章节，还被评选为百本泰国人应该读的书，每一章节中的内容都是主要角色的搞笑行为 ，不合常理，让人惊掉下巴，有些章节还蕴涵着讽刺一些重要人物的内容。此外，《三傻》还记录了当时泰国社会的状况，很好地反映了当时泰国的社会。

สามเกลอ ตอน สามเกลอไปอเมริกา นั้นตีพิมพ์ในช่วงปี 2490 ซึ่งเป็นช่วงที่ไทยกำลัง “เห่อ” ความเป็นอเมริกา ใครๆ ก็อยากจะไปอเมริกา เห็นได้จากตอนนี้ป.อินทรปาลิตให้ตัวละครพูดถึงอเมริกาว่า “เมืองสวรรค์ของโลก” อาการเห่ออเมริกาของไทยจึงกลายเป็นวัตถุดิบสำคัญของ ป. อินทรปาลิตในการเขียนตอนนี้ สามเกลอไปอเมริกา เป็นตอนที่ตัวละครสำคัญไปเที่ยวอเมริกา พวกเขาต้องมีวีรกรรมสุดเพี้ยนชวนหัวอย่างไม่ต้องสงสัยเพราะมิเช่นนั้นก็คงจะไม่ใช่สามเกลอ…
《三傻之三傻去美国》在1947年出版，当时泰国非常崇尚美国，谁都想去美国，可以从作者让小说中的角色把美国比作“世界的天堂”看出来，泰国人崇尚美国的特性成为 了作者在创作这一章节的主要灵感来源。《三傻去美国》讲述了小说中的主要角色去美国游玩，可以肯定的是，要是没有那些让人捧腹大笑的行为，那就不是三傻了。

ความน่าสนใจของตอนนี้ก็คือพลพรรคทั้ง 5 คนที่ไปอเมริกานี้มีเพียงลุงเชยเท่านั้นที่พูดภาษาอังกฤษไม่ได้ แกจึงอาศัยหลานๆ อีก 4 คนช่วยเหลือตลอดการเดินทาง เส้นทางจากกรุงเทพไปอเมริกานั้น เสี่ยหงวนผู้ใจป้ำก็ได้เหมาเครื่องบินเที่ยวพิเศษซึ่งมีผู้โดยสารเพียง 5 คนเท่านั้นในราคา 100,000 บาทพร้อมบริการแบบฟูลเซอร์วิส! ในตอนนี้ ตัวละครสำคัญที่เป็นผู้ทำให้สามเกลอไปอเมริกามีความสนุกสนานที่สุดก็เห็นจะไม่พ้น ลุงเชย…ซึ่งตัวแกนั้น เชยสมชื่อจริงๆ
这一段故事最有意思 的就是去美国的五个人只有Choey大叔不会说英语，他只能依靠四位侄子的帮助，在从曼谷去美国的旅途中，一位老板专门花10万泰铢为他们豪华包机。这段故事中最有意思的角色就要数Choey大叔了，真的是向他的名字一样老土（ps：Choey有老土的意思）。

ระหว่างการเดินทางคณะเดินทางต้องแวะพักที่เมืองมะนิลาและเกาะกวมก่อนจะไปถึงยังอเมริกา ตลอดการเดินทางนั้น ลุงเชยแกก็ได้สร้างวีรกรรมชวนหัวอยู่หลายครั้ง บางครั้งก็เป็นเพราะความเปิ่นเป๋อของแกเองและบางครั้งก็เป็นเพราะถูกหลานๆ ทั้ง 4 กลั่นแกล้งเข้าให้ ความไม่รู้ภาษาอังกฤษของลุงเชยนี่เองทำให้เรื่องสนุกสนาน ลุงเชยพูดภาษาไทยด้วยความภูมิอกภูมิใจทุกครั้งจนกระทั่งหลานๆ ทั้ง 4 ต้องคอยปรามอยู่เสมอ สิ่งที่น่าสนใจก็คือแทบทุกครั้งที่ลุงเชยต้องเผชิญหน้ากับฝรั่งคนใดก็ตาม ฝรั่งคนนั้นจะพูดภาษาไทยได้เสมอและภูมิหลังว่าเคยอยู่เมืองไทยมานานพอสมควรจนพูดภาษาไทยได้
在去美国的途中，他们要在马尼拉和关岛中转休息，一路上Choey大叔多次制造出搞笑的事情，有时是因为他的尴尬，有时又是被四位侄子捉弄，不懂英语的他闹出了很 多笑话，他非常自信地说英语，以至于其他四个人要不停地制止他，搞笑的是每次Choey和老外交流的时候，老外都能说泰语，都曾经在泰国生活过，可以用泰语交流。

หลายต่อหลายครั้ง ลุงเชยก็โดนฝรั่งด่าเป็นภาษาอังกฤษแต่ก็ด้วยความไม่รู้ภาษาอีกนั่นแหละที่ทำให้ตัวลุงเชยกลายเป็นตัวตลกประจำการเดินทางครั้งนี้ เช่นตอนที่ลุงเชยอยู่ที่โรงแรมแห่งหนึ่งแล้วพูดแต่คำว่า “เยส เยส ออไร๋ส โอ. เค. ซิกาแร๊ต” จนกระทั่งบ๋อยถามเป็นภาษาอังกฤษว่า “ท่านเป็นบ้าหรือครับ?” ลุงเชยก็ยังคงตอบไปว่า “เยส เยส ออไร๋ส โอ. เค. ซิกาแร๊ต” และบ่อยครั้งที่ลุงเชยพยายามจะพูดภาษาอังกฤษอันกระท่อนกระแท่นจนหลานๆ ต้องคอยเตือนว่าถ้าพูดไม่เป็นก็อย่าพูดเลยดีกว่า หรือบางครั้งฝรั่งที่พูดภาษาไทยได้ก็บอกกับลุงเชยว่า “ถ้าพูดไม่ได้ก็อย่าพยายามพูดเลยครับ”
好多次Choey都被老外用英语骂，但是由于听不懂，也让他成为了一路上的搞笑角色，比如当时他在一家酒店里说：“Yes，yes，alright，OK，cigarette，”以至于另一个伙伴Boy不得不用英语问他：“你疯了吗？”Choey还是说：“Yes，yes，alright，OK，cigarette。”好多次他总是坚持说自己的散装英语，其他 人不得不制止他让他不会说就不要说，甚至有时老外还会用泰语说：“如果不会说，就不用说了。”

ลุงเชยเป็นคนรักชาติบ้านเมืองอย่างที่สุด เห็นได้เมื่อตอนที่ต้องแวะเมืองมะนิลา ประเทศฟิลิปปินส์ ลุงเชยก็ไปมีเรื่องราวชกต่อยกับกุ๊ยในไนท์คลับด้วยเหตุที่ว่ากุ๊ยคนนั้นมาด่าคนไทยว่าเป็นขี้ข้าญี่ปุ่น จากนั้นก็คณะเดินทางก็ต่อสู้ตะลุมบอนกับกุ๊ยในไนท์คลับจนสุดท้ายชัยชนะก็ตกเป็นของคณะคนไทย
Choey非常 爱国，可以从在菲律宾马尼拉的片段中看出来，他在夜店里和Kui打了起来，因为Kui说泰国人是日本人的奴隶，最后Choey获胜，Kui也成为了泰国人阵营的成员。

อเมริกาสำหรับลุงเชยแล้วเป็นสถานที่ที่น่าตื่นตาตื่นใจ น่าตื่นเต้นไปเสียหมด จนกระทั่งลุงเชยถูกหลอกจับตัวไปเรียกค่าไถ่ ลุงเชยถูกหลอกว่าจะพาไปดูโรงงานที่ทำได้สารพัดด้วยความอยากรู้อยากเห็นลุงเชยจึงตามฝรั่งไปแล้วก็ถูกจับตัวเรียกค่าไถ่ เมื่อหลานๆ ทั้ง 4 รู้เรื่องก็ดูเหมือนว่าแต่ละคนจะไม่ค่อยทุกข์ใจนัก เสี่ยกิมหงวนชักชวนให้เพื่อนกินข้าวกันก่อนแล้วค่อยคิด แต่จนแล้วจนรอดลุงเชยก็รอดพ้นจากการเป็นตัวประกันโดยที่ไม่เสียค่าไถ่สักบาทเดียว…
对于Choey来说，美国的一切都很紧张刺激，他被绑架敲诈赎金，他被骗说带他去看工厂，好奇心驱使他跟着老外去了，然后被绑架敲诈赎金，虽然四个侄子都知道了，但好像也没有多么伤心，老板Kim Nguan请他们先吃饭然后再想办法，最后Choey也成功逃脱，一分钱赎金都没花。

ชะตากรรมของตัวละครอย่างลุงเชยในตอนสามเกลอไปอเมริกานั้นน่าสนใจ เพราะด้วยความที่ลุงเชยนั้นเป็นคนไทยที่ไม่รู้ภาษาอังกฤษอีกทั้งยังเชยสมชื่อไม่รู้เรื่องไม่รู้ราวอะไรเลย ไม่เคยเห็นบ้านเมืองที่ศิวิไลซ์เหมือนกับหลานๆ อีก 4 คน เมื่อต้องไปเที่ยวไปอยู่ในอเมริกาพฤติกรรมของลุงเชยจึงเป็นสิ่งที่ถูกล้อเลียนมากที่สุดจากทั้งหลานทั้ง 4 และฝรั่ง
Choey这个角色在美国的经历非常有意思，因为他是一个不会说英语的泰国人，此外还像他的名字一样，什么都不懂，不像四个侄子一样看过文明发达的国家，当去美国旅游的时候他的行为就成了他们和老外嘲笑的对象。

 

有兴趣的同学千万不要错过这部超级搞笑的小说哦！

 

声明：本文由沪江泰语编译整理，素材来自silpa-mag，未经允许不得转载。如有不妥，敬请指正。